کد مطلب:173023 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:171
تجلی ادب
یكی از درس های مهم عاشورا تجلی جلوه های ادب است كه از اهمیت خاصی برخوردار است. این ویژگی میان تمام اصحاب و یاران امام علیه السلام
مشترك است. حر بن یزید ریاحی در پاسخ امام حسین علیه السلام كه پرسید: آیا با ما نماز می خوانی یا به طور مستقل با سپاهیانت نماز به جا می آوری؟ با احترام فراوان گفت: نه ما هم با شما در یك صف به نماز می ایستیم.
پس از نماز نیز حر و یارانش با سكوت كامل به سخنرانی امام علیه السلام گوش فرادادند. بنابراین، به جرأت می توان گفت: عنصر ادب در تعیین سرنوشت حر نقشی بسزا داشته است.
در حالات حبیب بن مظاهر كه نهایت عشق و محب خود را به ولایت به نمایش گذاشته بود، آمده است: آن گاه كه سلام زینب كبری علیهاالسلام را به حبیب می رسانند، كفی از خاك برمی گیرد و بر سر می پاشد و می گوید: من كه باشم كه دختر امیرالمؤمنین، علی علیه السلام به من سلام برساند. [1] .
قلم از وصف اسطوره ی جاوید ادب، حضرت عباس علیه السلام، ناتوان است. او بیش از سی سال با سرور وسالار آزادگان زیست، اما هیچ گاه، او را برادر نخواند. همواره با عنوان «سیدی و مولای» با او گفت و گو می كرد.
از زنان وارسته ی كربلا می توان از همسر امام حسن مجتبی علیه السلام، مادر حضرت قاسم یاد كرد كه با رضایت خاطر فرزندش را برای دفاع از حریم امامت راهی میدان كرد. او پس از شهادت فرزند، از شدت حیا و ادب، از خیمه بیرون نیامد و آن گاه كه به امر امام علیه السلام حاضر شد، فرمود: آقا جان، قربانی ما را بپذیرید. سپس به احترام عمه ی قاسم در پایین پایش نشست.
همچنین حضرت زینب كبری علیهاالسلام، اسوه ی صبر و مقاومت، با وجود
آن كه دو فرزند خویش را فدای اسلام كرد، و از كربلا تا كوفه، از كوفه تا شام، ازشام تا كربلا و از كربلا تا مدینه به اسارت رفت اما در تمام این مدت و نیز دوران مدینه سخنی از فرزندان خود به میان نیاورد.
مشترك است. حر بن یزید ریاحی در پاسخ امام حسین علیه السلام كه پرسید: آیا با ما نماز می خوانی یا به طور مستقل با سپاهیانت نماز به جا می آوری؟ با احترام فراوان گفت: نه ما هم با شما در یك صف به نماز می ایستیم.
پس از نماز نیز حر و یارانش با سكوت كامل به سخنرانی امام علیه السلام گوش فرادادند. بنابراین، به جرأت می توان گفت: عنصر ادب در تعیین سرنوشت حر نقشی بسزا داشته است.
در حالات حبیب بن مظاهر كه نهایت عشق و محب خود را به ولایت به نمایش گذاشته بود، آمده است: آن گاه كه سلام زینب كبری علیهاالسلام را به حبیب می رسانند، كفی از خاك برمی گیرد و بر سر می پاشد و می گوید: من كه باشم كه دختر امیرالمؤمنین، علی علیه السلام به من سلام برساند. [1] .
قلم از وصف اسطوره ی جاوید ادب، حضرت عباس علیه السلام، ناتوان است. او بیش از سی سال با سرور وسالار آزادگان زیست، اما هیچ گاه، او را برادر نخواند. همواره با عنوان «سیدی و مولای» با او گفت و گو می كرد.
از زنان وارسته ی كربلا می توان از همسر امام حسن مجتبی علیه السلام، مادر حضرت قاسم یاد كرد كه با رضایت خاطر فرزندش را برای دفاع از حریم امامت راهی میدان كرد. او پس از شهادت فرزند، از شدت حیا و ادب، از خیمه بیرون نیامد و آن گاه كه به امر امام علیه السلام حاضر شد، فرمود: آقا جان، قربانی ما را بپذیرید. سپس به احترام عمه ی قاسم در پایین پایش نشست.
همچنین حضرت زینب كبری علیهاالسلام، اسوه ی صبر و مقاومت، با وجود
آن كه دو فرزند خویش را فدای اسلام كرد، و از كربلا تا كوفه، از كوفه تا شام، ازشام تا كربلا و از كربلا تا مدینه به اسارت رفت اما در تمام این مدت و نیز دوران مدینه سخنی از فرزندان خود به میان نیاورد.
[1] درسها و عبرتهاي عاشورا ص 173.